Het BeNe League-seizoen gaat niet door, waardoor de ijshockeyers van Cairox Hijs Hokij voorlopig zijn aangewezen op trainen. Een gesprek met voorzitter Harry Vlaardingerbroek. “Dit jaar is een kwestie van uitzingen.”

Door: Tim Beck, Den Haag Centraal, 8 oktober 2020
Foto: © DHC/Sam Sampat  

Met het nieuws dat het komende BeNe League-ijshockeyseizoen van de baan is, zijn de kortetermijndoelen voor het eerste team van Cairox Hijs Hokij weggevallen. Toch is voorzitter Harry Vlaardingerbroek goedgemutst. Hij speelde zeven jaar in het eerste en hij is inmiddels tien jaar voorzitter. Vlaardingerbroek is dus een bekend gezicht in De Uithof, maar op deze regenachtige maandagmiddag kijkt niemand naar hem om. Op het ijs rijden kunstrijders ritmisch op de popmuziek van het moment. Sticks, pucks en bodychecks zijn niet te zien, en ook in wedstrijdverband blijft het de komende tijd uit beeld in De Uithof. Er komt dit jaar geen herhaling van 2018, toen de club de BeNe League (waar naast Nederlandse ook Belgische ijshockeyclubs aan meedoen) wist te winnen. De herinnering aan die prestatie is zoet. In de zaal staat een groot bord dat eraan memoreert. Vlaardingerbroek kijkt er vol trots naar en loopt vervolgens naar een businessunit annex bruin café en waar de koude van de ijsbaan voelbaar blijft. “Als hier een feestje wordt gevierd, dan is het een stuk warmer,” lacht hij. “Alleen voorlopig helaas geen feestjes.”

Gemeentesteun
Het besluit van het kabinet om geen supporters toe te laten bij sportwedstrijden is hard aangekomen bij de Haagse ijshockeyclub. “Daardoor is het financieel onhaalbaar om de BeNe League door te laten gaan. Onze inkomsten komen uit sponsoring, kaartverkoop en horeca. Twee van de drie bronnen zijn opgedroogd en van sponsors en loyale fans kun je niet verlangen dat ze alle tekorten ophoesten. We hadden onze toeschouwerscapaciteit al teruggeschroefd van 2800 naar 500. Dat ging nog net, maar deze situatie is niet rendabel.”
Vanuit de Nederlandse bond is voorgesteld om een Dutch Hockey League (met alleen Nederlandse clubs) te starten, maar dat is volgens Vlaardingerbroek geen serieus alternatief. Bovendien wil hij eerst iets kwijt over de gemeente Den Haag. “Na ADO Den Haag zijn we de tweede topsportclub van de stad. We hebben bij de gemeente aangeklopt en we kregen na lang aandringen contact. De conclusie is dat er niets mogelijk is. We vragen niet onbeperkt geld, maar een helpende hand zodat we op korte termijn kunnen blijven ijshockeyen. Als je succes hebt, mag je in het theater de prijs voor ‘Sportploeg van het jaar’ ophalen, maar als het minder gaat, dan hoor je weinig.”

‘Als het minder gaat, dan hoor je weinig’
– Harry Vlaardingerbroek

Vlaardingerbroek weet heus dat ze bij de gemeente meer aan hun hoofd hebben dan de toekomst van Hijs Hokij. “Aan de andere kant worden veel ijshockeyclubs wél bijgestaan. Wij hebben de hoogste ijshuur van Nederland, omdat we op een particuliere baan spelen,” vervolgt hij zijn betoog. “De schoorsteen van De Uithof moet immers roken. Ze verkeren in zwaar weer en zijn toch bereid om te helpen. Maar we betalen 230 euro voor een uur op het ijs, terwijl concurrenten tussen de 70 en 100 euro aftikken. In het verleden werden speeluren grotendeels vergoed, maar tegenwoordig niet. Terwijl in beleidsstukken staat dat de gemeente zorg draagt voor regiosport. Dat blijkt niet uit hun daden. In het zuiden betalen jeugdspelers 500 euro om een jaar te ijshockeyen. Bij ons is dat door onze kosten tussen de 700 en 1000 euro.”
“De financiële uitdagingen van Hijs spelen helaas al langere tijd,” stelt een woordvoerder van de gemeente in reactie op de kritiek van Vlaardingerbroek. “Afspraken over huur worden gemaakt tussen huurder en verhuurder. De gemeente speelt daarin geen rol. We zijn altijd bereid mee te denken, maar vragen wel een goed plan en inzicht in de boekhouding zodat we verenigingen optimaal kunnen adviseren. Dit hebben we voorgesteld aan Hijs Hokij. De club heeft aangegeven hierop in te gaan en daarover zijn we in contact.”

Moeilijke afwegingen
Sinds twee jaar zit de breedtesport officieel niet meer in Vlaardingerbroeks portefeuille. Hij focust zich op het eerste team, dat is ondergebracht in een andere stichting. De vraag hoeveel tijd de voorzitter per week kwijt is aan zijn werk beantwoordt hij met een lach. “Net zoveel als ik zelf wil, maar minstens twintig uur. Soms vraag ik me af: moet ik dit nog willen? Dat had ik vooral begin dit jaar, maar dat gevoel verdween tijdens het seizoen. Als ik stop, wil ik een stabiele organisatie achterlaten. Ik vind deze situatie het sneust voor de selectie. Alle spelers hebben er veel voor over om op het hoogste niveau te spelen. Maar kunnen zij het blijven opbrengen om drie keer per week van, bijvoorbeeld, Amsterdam naar Den Haag te reizen zonder iets ervoor terug te krijgen? Dat zijn moeilijke afwegingen.”
Cairox Hijs Hokij is op zoek naar alternatieven voor de eerste ploeg zodat met enige regelmaat een wedstrijd zonder publiek gespeeld kan worden. “We praten met Zoetermeer over het organiseren van de Haaglanden Cup en ook met Nederlandse BeNe League-ploegen gaan we om tafel. Hopelijk is de situatie in januari anders. Als dan niets mogelijk is, wordt het een totaal verloren jaar. Gelukkig heeft hoofdsponsor Cairox tijdens de crisis onze overeenkomst verlengd. Verder is het afwachten. Het is vooral zaak om de spelersgroep bij elkaar te houden en het jaar uit te zingen.”