IJshockeyclub Hijs Hokij verkeerde tijdens de coronacrisis in zwaar weer, maar sportief gaat het de club inmiddels weer voor de wind. Met als resultaat drie prijzen in het afgelopen seizoen. Een van de kopstukken van de ploeg is Justin Evers.

Door Tim Beck, Den Haag Centraal

Het ijshockeyseizoen mag er net op zitten, dat betekent niet dat Justin Evers alle tijd heeft voor een interview. IJshockeyer zijn bij Hijs Hokij – of welke andere Nederlandse club dan ook – is geen vetpot, lacht hij. Tussen zijn werkzaamheden door, op de afdeling vermogensbeheer van een verzekeringsmaatschappij, vindt hij tijd en vertelt hij onder meer over het afgelopen seizoen en hoe de zomermaanden eruitzien voor een ijshockeyer. “Eind augustus beginnen we pas weer, maar in de zomer zijn er optionele trainingen op de club,” legt hij uit. “Als we eind augustus beginnen, moeten we er meteen staan. De meeste gasten komen één keer per week samen, maar ik train voor mezelf in Utrecht.”

Met de uitschakeling in de BeNe League, een competitie tussen Nederlandse en Belgische clubs, door UNIS Flyers Heerenveen kreeg een geweldig seizoen midden maart niet het einde waarop Evers en Hijs Hokij hadden gehoopt. Evers vond het moeilijk om andere clubs vervolgens te zien strijden om de winst. “We zijn geëindigd met een flinke teleurstelling, maar met drie prijzen (Super Cup, beker en competitie, red.) mogen we niet klagen over het seizoen dat we hebben gedraaid. Vooraf waren we een van de favorieten voor de titel, want als we fit zijn, hebben we gewoon een heel goede ploeg. Alleen hebben we een hoop ervaren jongens die het niet veertig wedstrijden volhouden, al kunnen ze pieken als de beste.

Uniek
Een van de leiders van de ploeg is aanvoerder en clubicoon Alan van Bentem. De Hagenaar heeft volgens Evers alles in zich wat ook de club Hijs Hokij uniek maakt. “Als onze coach Chris Eimers zegt dat je niet bij Hijs Hokij zít maar dat je het bént, snap ik dat. Die Haagse mentaliteit voel je door de hele club. Alan is 36 jaar, maar als hij fit is, gaat hij er iedere dag vol overgave voor. In wedstrijden en tijdens trainingen. Jonge gasten denken dan: als hij dat doet, moet ik nóg harder gaan. Die mentaliteit begint bij Alan en druppelt naar beneden door de rest van de club.” Evers voelt zich thuis in die cultuur. Als Utrechter is hij zelf ook niet op z’n mondje gevallen, maar hij kan zich voorstellen dat jongens van buiten de stad moeten wennen aan de mentaliteit bij Hijs Hokij, dat zijn thuiswedstrijden afwerkt in De Uithof. “Veel jongens hier hebben op een goede manier gewoon een grotere mond. Bij andere clubs, zoals in Heerenveen of Geleen, gaat dat er anders aan toe. Bij Hijs Hokij zit iedereen er veel strakker op. Dat bevalt me. Ik speel sinds 2019 voor de club en door de jaren heen is mijn rol veranderd. Al ben ik nog niet per se een van de leiders, hoor.”

‘Veel jongens hier hebben een grotere mond’

Met meer dan tien doelpunten leverde Evers een flinke bijdrage aan het succesvolle afgelopen seizoen. Het onbetwiste hoogtepunt daarin was de strijd om de landstitel, in tegenstelling tot in de BeNe League wel succesvol afgesloten tegen UNIS Flyers Heerenveen: na een 3-1 zege in Thialf volgde Hijs Hokij zichzelf op als kampioen van Nederland. Wat het extra speciaal maakte, is dat de titelstrijd in z’n geheel werd uitgezonden door de NOS. “Het maakte me trots toen ik de beelden zag,” aldus Evers. “Zoiets geeft zoveel extra aandacht. Het leefde veel meer, ook in Den Haag. Of ik de wedstrijd daardoor anders beleefde? Nee, dat niet. Er staan meer camera’s, maar dat heb je niet door. Een gevuld stadion doet veel meer met een speler.”

Achterban
Bij Hijs Hokij hebben ze over bezoekersaantallen niet te klagen. De tribunes zijn over het algemeen goedgevuld. Een zegen voor de club, maar tijdens de coronacrisis ook een vloek. Door de afhankelijkheid van het publiek kampte Hijs Hokij, zoals meer sportclubs, met financiële problemen. “De club draait op de achterban. We hebben één jaar de playo”s niet afgemaakt, een seizoen helemaal niet gespeeld en nog een jaar grotendeels zonder publiek moeten aantreden. Het is financieel zwaar geweest, spelers hebben ook ingeleverd. Het was een heel vervelende periode waarin we op een gegeven moment niet eens mochten trainen door alle coronamaatregelen.” Op een natuurlijke manier groeide de formatie van Eimers enigszins uit elkaar. “Na corona moesten we een heel nieuwe start maken: elkaar weer zo vaak zien en weer als topsporter gaan leven. Alleen is ijshockey het mooiste dat er is. Als ik op het ijs stap, denk ik nergens anders meer aan. Momenteel ben ik met de voorzitter (Harry Vlaardingerbroek, red.) in gesprek over contractverlenging. Zoals het er nu naar uitziet, zal ik ook volgend jaar spelen voor Hijs Hokij. Het doel: vol voor de BeNe League gaan. En natuurlijk ook weer voor de nationale titel en de beker.”