Chris Eimers is sinds 2015 hoofdcoach van de ijshockeyers van Cairox Hijs Hokij. Onlangs verlengde hij zijn contract met een jaar en nu ligt hij vast tot en met 2024. “Ik wil nergens anders heen.”
Door: Tim Beck, Den Haag Centraal, 4 maart 2021
Chris Eimers is op het moment van het interview voor zijn werk als operationeel leidinggevende van beveiligingsbedrijf Securitas in Zweden. Hij vertelt dat de coronamaatregelen er minder streng zijn en mondkapjes in het straatbeeld schaars. Het brengt een gevoel van weemoed. Naar de tijd dat hij met Cairox Hijs Hokij in competitieverband kon spelen. Hoewel in het ijshockey alles stilligt, weerhield dat Eimers niet zijn contract met een jaar te verlengen. “Ik tekende vorig jaar een deal voor drie jaar, maar door corona is een jaar verloren gegaan. Als club hebben we de intentie om bestaande contracten een seizoen door te schuiven. Het was een makkelijke keuze, want de voorwaarden zijn goed en ik ben gelukkig bij Hijs.”
Fulltimebaan
In een normale tijd zou de bovenkamer van Eimers momenteel overuren draaien. Het trainerschap van Cairox Hijs Hokij vergt bijna hetzelfde van hem als zijn normale baan. “Coach zijn van Hijs is als een fulltimebaan. Er zitten weekenden tussen dat het niet loopt. Dat bepaalt in hoeverre je ermee bezig bent. Het valt te combineren, maar ijshockey moet wel écht je passie zijn. Anders houd je het niet vol. De coronasituatie is hartstikke vervelend, maar voor mijn geest was het niet onprettig dat het een jaar heeft stilgelegen. Een jaar stressvrij werken na meer dan tien intensieve seizoenen was ik niet gewend, maar de prikkels mogen weer terugkomen. Het is als een sabbatical geweest en die heeft lang genoeg geduurd.”
Er klinkt strijdbaarheid door in de antwoorden van Eimers. Hij en de club zijn klaar om de trainingen en competitie te hervatten indien de maatregelen het toelaten. Door het seizoen 2020/21 is echter een streep gezet en dus zit er voorlopig niet veel anders op dan tot het najaar uitzingen. “Op dit moment kan ik weinig doen. De saamhorigheid die Hijs kenmerkt is moeilijk te waarborgen. Iedereen heeft zijn leven naast ijshockey en de sport is in deze tijd simpelweg minder belangrijk geworden. We hebben heus contact via de groepsapp, maar er is een serieuze afstand ontstaan onderling.”
Het is als een sabbatical geweest en die heeft lang genoeg geduurd.”
Komende tijd staat bij Hijs vooral in het teken van de selectie voor het volgende seizoen samenstellen. Het doel: de ploeg zoveel mogelijk bij elkaar houden. “Als voorzitter Harry Vlaardingerbroek eerder in jullie krant heeft gezegd dat we een topselectie hebben, dan ga ik daarin mee. Dat is makkelijk om te zeggen als het seizoen niet doorgaat, maar we zijn een reële club. We hadden een ideale mix van ervaring en talent. We willen de selectie behouden, maar zijn afhankelijk van wat de spelers willen. De jongens moeten daarin hun eigen plannen maken. Het is nog vroeg in het jaar, maar de eerste gesprekken om te kijken hoe de spelers erin staan zijn inmiddels gestart.”
‘Reëel zijn’
Eimers zelf heeft geen enkele ambitie om nog ergens anders te kijken. De ex-bondscoach zwaait sinds 2015 de scepter over de hoofdmacht van Cairox Hijs Hokij en in die jaren is de Haagse club als zijn club gaan voelen. “De mentaliteit van Hijs past bij me. Het is een volksclub met een grote schare aan vrijwilligers. Je zit niet bij Hijs, maar je bent Hijs. Wij zijn Hijs en wij zijn de beste. Dat wordt al vanaf de jeugd meegegeven. Tegelijkertijd moeten we reëel zijn. We zijn een gezonde organisatie, maar de coronacrisis heeft het financieel lastig gemaakt. We zullen soms een pas op de plaats moeten maken qua professionaliteit. Daarover moeten we eerlijk zijn. We willen ieder jaar kampioen worden, maar dat is gelieerd aan een bepaald budget. Als dat er niet is moet je niet verkopen aan je achterban dat je kampioen wil worden.”
Desondanks weet Eimers uit ervaring dat het zomaar kan gaan lopen in topsport. In 2018 won Cairox Hijs Hokij de triple: beker, kampioenschap en BeNeLeague. “Dat jaar was geweldig. Het ging vanzelf en we wonnen wedstrijden die we eigenlijk hadden moeten verliezen. Dat is een ongrijpbaar gevoel en heeft te maken met het momentum waarin je verkeert. Als coach hoefde ik weinig te doen. In de kleedkamer zeiden we: in the end we win. Het jaar erop werkten we als ploeg veel harder, maar zonder resultaat. Die triple heeft veel betekend voor de club. Het was een beloning voor iedereen die Hijs een warm hart toedraagt. Hopelijk kunnen we hen in 2021 weer trots maken als alles enigszins normaal is.”
